Chcesz wyleczyć się z tej beznadziejnej miłości. Pragniesz
wydostać się z tego dołka, w którym się znalazłaś. Zaczynasz myśleć, iż
otrzymałaś na to szansę. Dopiero po chwili uświadamiasz sobie ,że
zaprzepaszczasz każde szanse. Znowu udajesz się na ten most. Przestajesz się
wychylać. Siadasz odrobinę dalej od krawędzi. Chyba coś się zmieniło.
-Dlaczego miłość musi tak boleć? –pytasz samą siebie
-Nie wychylasz się ,Lottie. – słyszysz niski głos i od razu
rozpoznajesz jego właściciela
-Dlaczego tutaj przychodzisz?- kierujesz wzrok ku niemu
-Bo się boję. – wyszeptuje
-Ty się boisz? Czego tak bardzo się obawiasz?- mówisz
zdezorientowana
-Boję się tracenia osób, które kocham . Czasem chciałbym
dowiedzieć się czy ktoś boi się stracić mnie. – wpatrujesz się w niego , a on obdarza cię pustym spojrzeniem
- Troszkę się boję tego ,że mógłbyś zniknąć. A znam Cię
dopiero kilka dni. Myślę, że za kilkanaście dni staniesz się elementem mojego
życia. Częścią ,której straty ogromnie będę się bała. A na pewno nie jestem
jedyną taką osobą ,Luca.- delikatnie dotykasz jego ramienia
-Nie chcę ,abyś odchodziła Lottie. W kilka dni nauczyłaś się
nie wychylać. Mam nadzieję ,że w ciągu kilkunastu dni nauczysz się ,że nie
warto tutaj przychodzić. –uśmiecha się
- Może nie potrzebuję aż kilkunastu dni. –wypowiadacie te
słowa jednocześnie, a następnie wybuchacie śmiechem
Twój śmiech po chwili przeradza się w płacz. Nie potrafisz
powiedzieć dlaczego tak się dzieje.
- Lottie , nie powiem Ci ,że wszystko będzie dobrze. Bo
nigdy nie jest tak całkowicie dobrze. Ale są takie momenty ,dla których warto
żyć. Pomimo bólu , tęsknoty to jednak warto na nie czekać Lottie. –mężczyzna
odgarnia kosmyk włosów z twojej twarzy i całuje w czoło
- Luca a co jeśli ja już wyczerpałam limit takich momentów?
Co jeśli ja już nie mam na co czekać?-pytasz
- Zawsze warto czekać Lottie.- odpowiada
Po jakimś czasie
dochodzisz do wniosku ,że może przyjście na ten most było najlepszą decyzją,
jaką kiedykolwiek podjęłaś.
♥
Nie wiem co mogłabym napisać. po roku nieobecności pojawia się tutaj nowy rozdział. Nie wiem kiedy / czy w ogóle pojawi się kolejny rozdział. Myślałam,że ta historia pójdzie dosyć sprawnie, niestety należy ona do historii ,które są niezwykle trudne. Jeśli odwiedzacie jeszcze czasem Lottie i Lucę - ogromnie dziękuję i proszę o jakieś komentarze.
Przepraszam i dziękuję.
Wasza lukrecja.
